بهنام کامرانی

  در واقع نقوش در اين آثار نمادى از حضورِ دشت و كوه و كوير و درخت شده اند . اين ويژگى آثار را نمادين كرده است . در حجم - نقاشى ها خصلت چندپارگى هنرمند را قادر ساخته چهره ها را كنار نقوش و اجزاء طبيعت بنشاند و ريتم هاى منحنى را كنار درخت هاى سر بريده چيدمان كند . شايد جوهره ى طبيعت ايران و نيز آنچه بر سر بسيارى از چشم اندازها ،  در اثر تغيير اقليم هاى آب و هوايى افتاده و نيز  دست يازى انسان ،  در تاويلى ديگر بتوان از اين آثار خوانش كرد .

آثار فرامرزى با رنگ آميزى هاى متباين و تك فام و توالى هاى تكرار شونده ، محتواى طبيعت را هم در جذابيت هايش و هم در معناهاى پنهانشان ثبت كرده اند . بيننده با تعمق در آن ها بنيان هاى رفتار اجزاء و پديده ها را مكشوف خواهد يافت .                                           بهنام كامرانى 1396